1. Szczerze mówiąc, nie mam ulubionej piosenki TH. Każda coś dla mnie znaczy, każda ma dla mnie wyjątkowy, poruszający tekst. W każdej jest to „coś” co mnie przyciąga i nie potrafię wybrać jednej, którą najbardziej lubię. Jednak ostatnio często słucham Durch Den Monsun :)
2. DDM… Kiedy jej słucham to czasem się wzruszam, ponieważ to była pierwsza piosenka Tokio Hotel którą usłyszałam.( miałam wtedy 6 lat ). Przypomina mi się dzieciństwo. Czuję szczęście i radość, bo choć słyszałam tą piosenkę już chyba z milion razy to ona nadal jest dla mnie wyjątkowa. Czasem czuję też tęsknotę za tymi czasami 2005-2007 kiedy to członkowie zespołu byli nastolatkami.Mimo to, w większości są to pozytywne uczucia Piosenka dodaje mi pewność siebie i poczucie szczęścia dlatego że zespół tak wcześnie zaistniał w moim życiu.

3. Dokładnie tego nie pamiętam, ale chyba był to image. Tak jak większość ludzi pierwsze nas czym się zastanowiłam to płeć wokalisty. Zespół od razu mi się spodobał. Oczywiście muzyka także bardzo mnie zainteresowała i od razu kupiłam płytę „Schrei” :)

1. Moim ulubionym utworem Tokio Hotel jest Phantomrider, który jest strasznie mi bliski…

2. Uspokajam się… Czuję taki niewyobrażalny spokój i… radość. Pomaga mi w trudnych sprawach… Jestem Alienką już rok więc przy niej wracają też wspomnienia i widzę, że bardzo się zmieniłam przez ten czas. Czasami mam wrażenie, że ta piosenka częściowo opisuje moje życie i moje problemy… Jest dla mnie wyjątkowa.

3. Najpierw zwróciłam uwagę na wygląd Billa… Nigdy kogoś takiego nie widziałam i zaintrygował mnie. Wydawał mi się inny niż chłopcy z jakimi się spotykałam.Przez jego wygląd zaczęłam przesłuchiwać ich piosenki i zaczęło się…

1. Moją ulubioną piosenką jest Hey You.
2.Przywołuje wspomnienia sprzed kilku lat. Poza tym daje pozytywną energię cały dzień. Mam ochotę przy tym wariować jakkolwiek to brzmi.
3. Myślę,że image. Najbardziej moją uwagę przykuł Bill, który dosyć mocno się wyróżniał od reszty zespołu. Nie widziałam nigdy chłopaka, który tak się wyróżniał z tłumu. Pomalowane paznokcie, mocny makijaż, trochę kobiece rysy twarzy… Nigdy nie spotkałam się z taką urodą u mężczyzny.

1. Wszystkie utwory mają w sobie to nieopisane ‚coś’, tą swoistą magię… Po prostu są wyjątkowe. Ale najbliższa mojemu sercu to ‚Uebers Ende der Welt’.

2. Moje ‚Alienowanie’ wbrew pozorom wcale nie zaczęło się wraz z usłyszeniem tej piosenki. To stało się przez Durch den Monsun – wtedy właśnie po raz pierwszy, jako dziecko, zetknęłam się z TH – ale z UEDW wiążą się moje najpiękniejsze wspomnienia. Słucham tego i cofam się myślami do czasów, gdy miałam zaledwie 9 lat, byłam otoczona wspaniałymi ludźmi, a całe życie wydawało się być sielanką. Wtedy też namówiłam mamę na pierwsze BRAVO z plakatem TH, który potem długo wisiał nad łóżkiem, wtedy bez przerwy oglądałam Vivę, byleby zobaczyć ich teledyski… Ach, to były piękne czasy. Czasy dzieciństwa, którego mi teraz tak brakuje, i którego chłopcy byli ‚symbolem’ ;-) Byłam wówczas szczęśliwa jak chyba nigdy. ;-)
Oprócz poczucia szczęścia czuję też, jak przybywa mi sił do życia i zmierzenia się z problemami.

3. To było coś, czego długo nie umiałam opisać. Nagle w moim życiu nastąpiło wielkie BUM, a ja po prostu siedziałam jak zaczarowana, przesłuchując płyty po kolei, i chłonęłam tę nowość i świeżość jak gąbka. To jak grom z jasnego nieba. I choć to image oczarował mnie pierwszy – spojrzałam na Billa i pomyślałam: ‚Kurczę, jak on świetnie wygląda!’, bo nigdy nie widziałam chłopaka o podobnym stylu – to jednak muzyka jest dla mnie ważniejsza. Image tylko przyciągnął wystarczająco moją uwagę, żebym mogła odkryć cudownych ludzi i muzykę. :-)

1.Najbardziej lubię trzy piosenki Forever now,Phantomrider i Break away.

2.Te piosenki dają mi siłę i nadzieję na lepsze jutro.Pomagają odzyskać wiarę oraz spokój.Słuchając ich myślę o tym ile mogę jeszcze zrobić żeby być szczęśliwą.Każdy tekst mnie porusza.Czasem są jakby pisane dla mnie.We wszystkich słowach są ukryte emocje.
3.Image wywarł na mnie wrażenie.Jak zobaczyłam Toma(pierwszy raz zobaczyłam dredy) to myślałam,że on nigdy nie miał włosów i sobie takie poprzyczepia (miałam wtedy 7 lat) cały czas pytałam każdego co to jest itp. Na Billa zwróciłam uwagę nieco później.Na początku sobie myślałam,że to dziewczyna,która jest podobna do chłopaka.Później dopiero zorientowałam się,że jest na odwrót.Georg w kręconych włosach przypadł mi do gustu.Zawsze twierdziłam,że fajne ma te loczki.A na Gustava zwróciłam uwagę i pomyślałam sobie,co ten człowiek robi w takim zespole? Wydaję się być taki inny niż reszta.Ogółem chłopaki spodobali mi się od razu.I już wtedy wiedziałam,że to mój ulubiony zespół.

1. Długo myślałam nad tym pytaniem, autentycznie nie mama pojęcia, jaka jest moją ulubioną, ale najbardziej ubóstwiam płytę Humanoid. Wymienię kilka: Hunde, Hey, You, Pain of love.
2. W zależności od piosenki – towarzyszą mi osobiste wspomnienia, często bolesne, ale równie często uruchamiam procesy wizualizacji – wtedy myślę o bardzo pozytywnych rzeczach. Jestem wtedy w świecie marzeń, muzyka TH jest do tego perfekcyjna. Dodatkowo głośniejsze piosenki, np. Noise albo Hey, you uwielbiam śpiewać, kiedy się stresuję, np. przed egzaminem bardzo mi pomogły :)
3. Hm, pierwszy raz z TH zetknęłam się w gazecie typu Bravo, kiedy jeszcze mieszkałam na wsi i nie miałam nawet internetu. Chodziłam do podstawówki, byłam po prostu dzieckiem, ale wtedy image Billa był dla mnie czymś nowym (oczywiście za pierwszym razem zastanawiałam się nad płcią), ale nie ma się co dziwić, jestem ze zwykłej, prostej, polskiej, katolickiej rodziny i taki artysta jak Bill był po prostu inny, dziwny, nowy. Kiedy usłyszałam i zobaczyłam „Durch den Monsun”, coś mną poruszyło. Nie wiem, po prostu nigdy ani wcześniej ani później, nie czułam takiej emocji w związku z muzyką. Była inna i magiczna. Trudno to opisać. Kiedy udało mi się zdobyć jako dodatek do gazety płytę z teledyskiem, kilkoma innymi nagraniami np. wywiadem i „behind the scenes”, byłam w siódmym niebie. Z siostrą lubiłyśmy wtedy rysować, więc stworzyłyśmy jeden wielki i kilka mniejszych plakatów, oczywiście tych gazetowych było u nas mnóstwo:) Typowa obsesja, każdy myślał sobie pewnie, że to mi przejdzie. Jak widać, minęło 8 lat i dalej jestem Alien:) Boże, teraz tak dużo się pozmieniało, ja sama jestem zupełnie inna:) Ale wracając do pytania, obie rzeczy dotknęły mnie tak samo mocno – w połączeniu wywarły na mnie mega wrażenie.

1. Mam dwie ulubione piosenki: Monsoon oraz Screamin. Obie słucham równie często i z równym zainteresowaniem.

2. Gdy słucham tych utworów, czuję jak ‚coś’ uwalnia się ze mnie. Czuję ulgę, jestem zrelaksowana. Zależnie od nastroju przywołują różne myśli, emocje, czasem nawet wyobrażam sobie, że Bill śpiewa je dla mnie ;D
3.Tokio Hotel zwróciło moją uwagę piosenką Schrei. Teledysk zobaczylam u mojej kuzynki na niemieckiej vivie i tak zaczeła się moja przygoda z zespołem. Gdy byłam młodsza mój pokój cały wyklejony był plakatami z wizerunkiem chłopaków, i mimo iż mam już c19 lat a plakaty zniknęły, ich muzyka nadal jest mi bliska, z zaciekawieniem śledzę ich losy i czekam na kolejny album ;)

1. To dosyć ciężkie pytanie, bo lubię wiele ich piosenek, ale najbliższe mi są : „Kampf Der Liebe” „Attention” „Durch Den Monsun” „Wir Sterben Niemals Aus”

2.Pierwsza z piosenek jest dla mnie najbardziej wyjątkowa, po prostu magiczna, niepowtarzalna. Mogłabym jej słuchać godzinami, non stop. Nigdy mi się nie nudzi. „Attention” przywołuje wspomnienia z dobrego okresu z mojego życia. Często słucham jej, aby poczuć się, tak jak w tamtym czasie. Przy „Durch Den Monsun” czasami trochę się wzruszam, bo od tego zaczęła się cała przygoda. Momentalnie przypomina się 2005 rok, wracają wszystkie wspomnienia.To wspaniałe uczucie :) Przy niej zawsze popadam w nostalgiczny nastrój. Może to trochę śmieszne, ale dokładnie pamiętam datę, kiedy po raz pierwszy zobaczyłam tą piosenkę w TV :). „Wir Sterben Niemals Aus” zawsze wywołuje u mnie radość i dodaje siły. Kiedy jej słucham, czuję się tak jakoś … wspaniałe :)

3. Po raz pierwszy zobaczył ich w polskim Bravo, więc to ich image jako pierwszy mnie zainteresował, czy raczej zaintrygował :) Byli inni i jedyni w swoim rodzaju, szczególnie Bill. Już wtedy wiedziałam, że są wyjątkowi :) Dopiero jakiś czas później usłyszałam ich muzykę po raz pierwszy, które zrobiła na mnie równie duże wrażenie, co ich image. Moją uwagę przykuł język niemiecki, bo nigdy wcześniej nie słuchałam piosenek w tym języku. Zawsze sądziłam, że to język niemiecki dodaje ich piosenkom niepowtarzalnego charakteru.

Niektórzy sądzą, że z TH się wyrasta, ale ja słucham ich już od prawie 8 lat i jak widać nadal nie wyrosłam :D Tokio Hotel to dla mnie wyjątkowy zespół, bo to przy nich dorastałam. Kiedy zaczęłam ich słuchać miałam tylko 11 lat, teraz mam 19 :) Towarzyszyli mi w wielu sytuacjach i wiążę z nimi bardzo pozytywne wspomnienia :)

1. Hmm… dosyć trudne pytanie bardzo lubię wszystkie piosenki w każdej jest coś wyjątkowego z każdą wiążą się jakieś miłe wspomnienia ale tak najbardziej to Spring Nicht Monsoon i DDM :D.

2. Gdy słyszę Spring Nicht mam łzy w oczach serce zaczyna mi szybko bić to uczucie towarzyszy mi od chwili kiedy pierwszy raz usłyszałam tę piosenkę tak po prostu .

Kiedy słysze DDM przypomina mi sie ten dzień w którym usłyszałam ją 1 raz miałam 9 lat ale po niej nie zaczełam słuchać TH dopiero w 2012 po usłyszeniu w telewizji Monsoon i tak jakoś przypadkowo natknęłam sie na Spring Nicht w internecie i tak sie zaczęło dlatego te 3 piosenki są dla mnie bardzo wyjątkowe kiedy je słyszę czuję sie wyjątkowo to bicie serca te łzy to dla mnie cudowne uczucie nie dam rady tego opisać <3

3. To i to bardzo spodobała mi się piosenka DDM kiedy usłyszałam ją w TV tak od razu wpadała w ucho . Bill jak 1 raz go zobaczyłam skojarzył mi się z takim fajnym kolesiem nie miałam problemu z rozpoznaniem jakiej jest płci po prostu podobała mi się ta jego wyjątkowość, wtedy zwróciłam uwagę na dredy Toma nwm dlaczego od razu nie zaczęłam ich słuchać ale bardzo się cieszę że jednak trafiłam przypadkiem na te piosenki i należę do rodziny Aliens :D

1.Pierwsze pytanie jest bardzo trudne, bo jak tu wybrać jedną jak każdą z ich piosenek po prostu kocham, łatwiej by mi było wymienić te których najrzadziej słucham. Ale jeśli już to powiedzmy, że wybieram „Ich bin nicht ich”, „Rette mich”, „Ubers ende der Welt”, „Totgeliebt”, „Screamin”…albo dobra skończę bo zaraz wszystkie wymienię :-)
2. Ja jak słucham ich piosenek to przenoszę się w inny świat…jest w nich naprawdę tyle uczuć, tyle świetnych tekstów, że mimo słuchania tych piosenek przez tak wiele lat w ogóle nie jestem nimi znudzona :-)
3.Zdecydowanie muzyka…znaczy się image też, bo zwłaszcza bliźniaki mają tak niespotykany styl, że to pierwsze co przykuwa uwagę. Ale ich muzyka sprawiła, że zostałam ich fanką.

1. Jest dużo ich piosenek, które bardzo lubię, aczkolwiek jeżeli miałabym wybrać jedną to będzie to „Schwarz”
2. Uwielbiam tą piosenkę ponieważ jest spokojna, i dobrze słychać dźwięk gitar, zarówno na początku jak i na końcu, ponieważ uwielbiam te instrumenty. Ma piękny tekst. I ten rym „zuruck/gluck”. Gdy tylko słyszę wspomniane dźwięki gitar od razu przechodzą mnie dreszcze. No i ten młody głos Billa. Gdy tylko pomyślę o odpowiedniej osobie, emocje same się cisną. Utwór jest po prostu cudowny.
3. Zdecydowanie muzyka bo image to sprawa drugorzędna. Ich utwory tak bardzo do mnie trafiają jakby były napisane specjalnie dla mnie. Jestem w bardzo dobrym humorze? Puszczam „Hey you” . Mam doła? „Zoom into me” czy „Rette mich”. Chcę mieć dobry humor? „Down on you”. Ich muzyka, teksty sprawiają, że chce mi się żyć, że jestem dumna będąc ich fanką.

1. Moja ulubiona to Geisterfahrer (chociaż wybór nie był łatwy, bo kocham też WBMW i Zoom into me).
2. Po pierwsze ta piosenka ma w sobie coś takiego, co potrafi mnie uspokoić. Nie umiem opisać tego, tych uczuć, ale jest to pewnego rodzaju lekarstwo na nerwy i smutki. Choć nie jest to jakaś radosna piosenka, to ja czuję się po niej dużo lepiej. Przywołuje też wakacyjne wspomnienia, kiedy to spotykałam się ze znajomymi a z jedną osobą długo o tej piosence rozmawiałam. Gdy słycham tego utworu, od razu staję się bardziej otwarta, ale też czulsza.
3. Z pewnością image, choć byłam wtedy małolatą i uważam, że to za muzykę powinno kochać się jakiś zespół. W każdym razie w moim przypadku było tak, ze zwróciłam uwagę na wygląd chłopaków, nie trudno zgadnąć, że głównie Billa. Gdy jednak trochę podrosłam (jakies 15 lat), to wtedy też zaczęłam rozumieć teksty piosenek i od wtedy zaczęłam uwielbiać TH równiez za muzykę. Nie było to jednak tak, że mając 11-12 lat lubiłam ich tylko za wygląd, jednak to dzięki niemu zwróciłam na nich uwagę. I nic w tym dziwnego; bądź co bądź, ich wygląd (Billa) był dość kontrowensyjny od zawsze, więc myślę, że to dlatego skupiałam się na wyglądzie.

1. Myślę, że Screamin’. Ma ‚swój’ rytm. Ale zawsze była inna i nie wiem jaka będzie potem. Najpierw było ‚Monsoon’, potem ‚Automatic’ aż zaczęło iść w stronę tych mniej popularnych piosenek. Potem zaczęłam słuchać czasami niemieckiej wersji, bo angielską lepiej się śpiewało :D.
2. Takie… jakich nigdzie indziej nie czuję. Nie umiem ich opisać. Są po prostu wyjątkowe i jedyne w swoim rodzaju, które pasują do sytuacji itp.

3. Muzyka. Na początku dziwił mnie ich image, ale potem uświadomiłam sobie, że każdy jest po prostu inny i to ich wyróżnia, ale to nie ma nic do rzeczy i nikt nie powinien ich za to oceniać. A co do muzyki to dopiero nieco później uświadomiłam sobie, że lubię ich słuchać, bo zaczęłam ściągać sobie ich piosenki na komputer, telefon itp. Po pewnym czasie zakochałam się w Tomie <3 tak po prostu. To mój ideał chłopaka i zapewne wielu innych dziewczyn.

1. Nie umiem wybrać ulubionej, ponieważ mam kilka takich, które uwielbiam słuchać z różnych względów: ,,Humanoid”, Spring nicht”, ,,Pain of love”, ,,1000 oceans” (usłyszana jako pierwsza), ale najwięcej wspomnień mam z ,,World behind my wall”, więc wybieram tę.
2. Kiedy jej słucham nie dociera do mnie nic, prócz dźwięków perkusji, pianina, gitary i głosu Billa. Ta piosenka jest… Magiczna. Kiedy patrzę na teledysk, słucham tekstu, dźwięków instrumentów po prostu odpływam. Wiele razy wyłam jak bóbr przy tej piosence, chcąc ,,być gotową pewnego dnia do odejścia” i ,,ujrzeć świat za moją ścianą”. Wiele bym dała, aby kiedyś usłyszeć na żywo tę piosenkę. Chociaż tę jedną z ich całego repertuaru. Nie potrafię wyrazić słowami tego, jak wiele dla mnie znaczą piosenki TH, jak wiele zawdzięczam całemu zespołowi, ale to wszystko wyrażają emocje, jakie towarzyszą mi podczas słuchania ,,World behind mt wall”. Kiedy słyszę ją w głośnikach wspominam wszystkie chwile spędzone przy dźwiękach ich muzyki; na myśl przychodzą mi wszystkie wspomnienia i jest mi tak jakoś lepiej na sercu, kiedy posłucham jej raz czy dwa, albo nawet dwadzieścia. Ten utwór daje mi swego rodzaju kopa i czuję, że kiedyś ,,obudzę się we śnie” i wszystko będzie w najlepszym porządku.
3. Nie jestem tak do końca pewna, co było pierwsze – muzyka czy wygląd. Jednak wydaje mi się, że muzyka, ponieważ najpierw usłyszałam piosenkę, a dopiero potem zaczęłam szperać w Internecie w poszukiwaniu informacji na temat zespołu. Z muzyką zetknęłam się przypadkowo, nawet nie wiedząc, czyjego utworu słucham, ale od razu zwróciłam uwagę na dźwięki perkusji i głos wokalisty. Wszystko połączone w jeden utwór sprawiło, że od razu spodobało mi się całe Tokio Hotel. Po muzyce był image, który także odegrał znaczącą rolę, ponieważ przez wygląd Billa zaczęłam ubierać się inaczej, zaczęłam szaleć za brązowymi oczami, zamarzyłam sobie mieć kolczyk w wardze, zakochałam się w prostych włosach i zachciałam mieć tatuaż na plecach. Zaczerpnęłam z każdego po trochu, ale i tak ich muzyka zawsze pozostanie dla mnie najważniejsza.

1. Bardzo trudne pytanie, od lat mam problem ze znalezieniem na nie
odpowiedzi. Podobają mi się właściwie wszystkie, każda ma w sobie coś,
co sprawia, że od lat do niej wracam. Dla mnie, największą magią TH jest
to, że po latach ich utwory wciąż mi nie brzydną, w przeciwieństwie do
twórczości jakiegokolwiek innego arytsty muzycznego, to fenomen.
Ale
by móc odpowiedzieć na pytanie nr 2, muszę podjąć jakąś decyzję. Na
dzień dzisiejszy zdecyduję się na „Kampf der Liebe” i jej anglojęzyczną
wersję „Pain of love” oraz „1000 oceans”.

2. Dlaczego? Nie tylko świetnie brzmią, ale i dużo dla mnie znaczą, szczególnie w ostatnich latach.

„Kampf der Liebe” idealnie pasuje do głównego wątku mojej amatorskiej
powieści fantastycznej, nad którą pracuję od lat z długimi przerwami.
Opowiada ona o pierwszej w dziejach miłości(zwanej Draffection), która
połączyła młodego mężczyznę i szkarłatnołuską Smoczycę, walce o tę
miłość oraz walce ze złem własnym oraz zewnętrznym. Gdy pierwszy raz
uslyszałam „Kampf der Liebe” i zagłębiłam się w tekście, doznałam
dziwnego wrażenia, że ten utwór został napisany specjalnie dla mojej
powieści(choć to niemożliwe), tak wiele elementów się zgadza.

Natomiast
„Pain of love” i „1000 oceans” mają wiele wspólnego z tym, jak wygląda
związek z moim ukochanym. Jest na odległość, co wiąże się z długotrwałą
tęsknotą, w której mniej więcej miesięczny czas rozłąki odczuwamy jakby
mijało 1000 bezkresnych lat, bólem jaki owa tęsknota i odległość
powodują, walką o szczęście oraz pragnieniem odmiany losu, na którą jest
nadzieja, bo niebawem odległość wreszcie zniknie i poczujemy się
wreszcie wolni.

3. O zespole dowiedziałam się na początku 2006r.
od koleżanek, jedna z nich wysłała mi zdjęcia bliźniaków po tym, jak
spytałam, o co chodzi z tekstami typu „TH rulezzz”, szczerze mówiąc,
spodziewałam się po tych koleżankach raczej żeńskiego zespołu, więc
nastawiona byłam na dziewczyny, jednak gdy zobaczyłam zdjęcie (z roku
2005), coś mi nie pasowało i zaczęłam się zastanawiać czy to jednak nie
chłopaki mimo nietypowego dla tej płci image/u. Byłam ciekawa, czego
koleżanki słuchają i odnalazłam jakąś słabej jakości wersję DDM, to so
słyszałam już wtedy mi się spodobało i poprosiłam owe koleżanki o
pożyczenie mi płyty (Schrei) i wtedy mogłam poznać urok głosu Billa oraz
całej ówczesnej twórczości TH w pełnej jakości i tak się zaczęło.
Niedługo potem Bill przeszedł mutację i wyszedł teledysk do „Rette
mich”, w tej wersji jego głosu się mocno ‚zakochałam’ po dziś dzień. W
miarę, jak wychodziły kolejne albumy, ja stawałam się coraz większą
fanką. U mnie była i jest to przede wszystkim muzyka, choć nie ukrywam,
że Bill był dla mnie doskonałym modelem do nauki rysowania przez lata,
niemniej, jego wygląd by nie wystarczył, abym od ponad siedmiu lat była
fanką zespołu, któego jest liderem, szczególnie odkąd poznałam swoją
prawdziwą miłość i zaczęło mi się robić głupio poświęcać tyle uwagi
Billowi jako takiemu, wszak zyskałam kogoś, kto dużo bardziej na nią
zasługuje z racji tego, że jest moim jedynym;). Teraz jest to sama
muzyka, a rysunek przedstawiający Billa to coś sporadycznego, choć nie
zaniechanego. Z niecierpliwością czekam na kolejny album i mam nadzieję,
że muzyka mnie nie zawiedzie i dalej będę wielką fanką zespołu w czasie
rzeczywistym;)

_____
Nie miałam jakoś nastroju na pisanie… Ale mam nadzieję, że i tak jest ok i że nie jest jeszcze za późno;P(yy, coś mi się nie wysyła…)