Dokładnie tak, jak napisałaś. Oni nawet nie zbliżają się (i już raczej się nie zbliżą) do Green Day czy 30STM, a co dopiero do takich guru jak Metallica i Iron Maiden. I myślę, że to też ich wina, bo nie pokierowali swoją karierą najlepiej jak się dało, nie wykorzystali swoich 5 minut i nie zapewnili sobie dostatecznej pozycji na rynku muzycznym. A teraz obawiam się, że jest już za późno na ratowanie dawnej sławy. A szkoda, bo mieli spore możliwości…

Naprawdę czasem warto zejść na ziemię, żeby się nie rozczarować.
Mam wrażenie, że oni sami nie wiedzą, w którą stronę chcą teraz pójść – niby utrzymują przy sobie sezonowych fanów poprzez soon, soon, którzy czekają, aż zespół znów będzie na topie, ale jednocześnie wydaje mi się, że mają dosyć rozwrzeszczanych nastolatek w każdym miejscu, w którym się pojawią – właśnie dlatego przeprowadzili się do LA i właśnie dlatego tak długo zwlekają z albumem.
Tak jak pisałam, zabrano tym chłopakom całkowicie dzieciństwo i ja nie mam do nich żalu o to, że jeszcze niczego nie wydali.
Oczywiście, że czekam niecierpliwie i bardzo chciałabym słyszeć nowe piosenki, pojechać na koncert, ale jednocześnie ich rozumiem.
Nie sądzę, żeby po nowym albumie zniknęli na zawsze, ale nie łudzę się, że znów będzie na całym świecie takie szaleństwo na ich punkcie. Na pewno nie będzie tak, że nikt nie będzie kupował płyt i przychodził na koncerty, ale to już raczej nie będzie to :)
Mam nadzieję, że jeśli zespół obejmie Polskę w swojej przyszłej trasie koncertowej, to koncert nie odbędzie się już na jakiejś wielkiej hali, tylko właśnie w jakimś większym klubie albo hali, tylko dużo mniejszej :) No chyba że znowu będą chcieli wstawić jajo i rusztowanie, wtedy się nie zmieszczą, będą potrzebowali wielkiej hali, ale pewnie im się nie będzie to w ogóle opłacało ze względu na ilość fanów, która przyjdzie na koncert.

A ja mam już dość tego tłumaczenia „zabrali nam dzieciństwo” itp. I to nie tylko ich, ale ogólnie niektórych gwiazd. Oni sami przecież chcieli takiego życia. Mogli siedzieć w szkole i się uczyć, ale, przepraszam jeśli kogoś urażę, im się po prostu nie chciało. Więc mają, czego chcieli i co, jeszcze im źle? Ja też czasem narzekam, bo jest mi ciężko na studiach, bo nie ma pracy itd. Ale sama sobie takie studia wybrałam i wiedziałam z czym to się wiąże. Więc jak już sobie pomarudzę to biorę się do roboty i tyle. Jasne, że utracili część dzieciństwa i młodości, ale do cholery, coś za coś. Mają kasę? Mają. Fajną pracę? Tak. Spełnili marzenia? Tak. No kurczę, nie można mieć w życiu wszystkiego, nie da się, zawsze z czegoś trzeba zrezygnować by mieć coś innego. A jak im się nie podoba, to niech wyjdą i powiedzą „przepraszamy, nie możemy tak dalej żyć, nie udźwignęliśmy tego”. A nie ciągłe soon i soon i płatna aplikacja, bo pieniędzy brak. Halo panowie, chce się mieć kaskę, to trzeba troszkę popracować. Nie podoba się praca muzyka, to zapraszamy na kasę do supermarketu. Ich wybór.

No tak, ale każdy z nas dokonywał ważnych wyborów jako nastolatek. Jako 15-latkowie decydowaliśmy o profilu w liceum, później o przedmiotach na maturę i studiach. Też byliśmy wtedy młodzi, niektórzy po roku rzucają studia i idą gdzieś indziej, bo dokonali złego wyboru. Tak bywa. Chodzi mi tylko o to, żeby nie tłumaczyć wszystkiego młodym wiekiem czy straconym dzieciństwem. I nie chciałam Ci nic tłumaczyć, po prostu przedstawiałam mój punkt widzenia. Co do supermarketu to było takie uproszczenie ;). Chodziło mi o to, że coś w życiu wybrali i, pomimo kosztów, nie jest to najgorszy z możliwych losów. Więc raczej nie mają prawa narzekać.
A co do innych możliwości zarobku, to moje zdanie jest takie, że dopóki muzyk więcej tworzy, aktor więcej gra itd. niż występuje w reklamach, to ok. Natomiast jeśli te proporcje są odwrotne, to traci mój szacunek. Bo sprzedawanie siebie wszędzie i w każdej okoliczności jest po prostu żenujące. Oczywiście nie mówię teraz o TH, bo u nich póki co ta proporcja jest jeszcze normalna. I niech tak zostanie :).
Jeszcze jedno na zakończenie – nienawidzę określeń „szare życie”, „szarzy ludzie” itp. Osobiście nie uważam swojego życia za szare, pomimo że nie jestem sławna :). Właściwie to ludzie nie-sławni mają lepiej. Jeśli mają odpowiednią ilość kasy, mogą robić to, co gwiazdy, ale ze 100% prywatnością ;). Ale chyba za daleko zapędzam się w tym moim wywodzie. Pozdrawiam miłą rozmówczynię :)

Też jestem optymistką, ale chyba jednak nie aż taką :). A z mojego życia oni zniknęli ze 3 lata temu. Ja przez ten czas dojrzałam, zmieniłam się, a oni pozostali w tej nastoletniej części mojego życia, która już przeminęła. Nadal oczywiście słucham ich muzyki i się nimi interesuję (w końcu wchodzę na tą stronę), ale pojawiła się też inna muzyka, bo ja nie jestem w stanie żyć bez muzyki, więc zaczęłam poszukiwać nowych nurtów, skoro TH ciągle milczeli. I w ten sposób nabrałam do TH dużego dystansu. Chciałabym ich powrotu, ale z dobrą muzą. Bo już nie jestem wobec nich tak bezkrytyczna, jak 4 lata temu.

Bo oni są jedyni, wyjątkowi ♥