Świetnie powiedziane, ale na przykład dla mnie to nie jest i nigdy nie będzie wytłumaczenie tego, że szpanują na lewo i prawo zalewaniem się w trupa :/ Wiadomo, że kiedyś nie mieli luzu (choć co robili nie wiemy – niewkluczone, że też się bawili, ale w bardziej „sterylnym” gronie), teraz w LA odnaleźli święty spokój i oczywiście, niech się bawią i korzystają do woli, bo po zabranym okresie dorastania powinni się wyszaleć i wreszcie skorzystać z życia tak, jak zawsze chcieli. Ale to nie obliguje ich do ciągłego chwalenia się tym, że wiecznie imprezowali. O wiele bardziej eleganckie i mniej szczeniackie w swoim wydźwięku byłoby zakończenie tematu picia tym, co Bill zawarł w pierwszej wypowiedzi, ewentualnie dodanie czegoś o powstaniu „Feel It All”, ale nie w ciągle ten sam sposób w stylu „łoho, ale z nas szaleni imprezowicze, napisaliśmy ten utwór na bani, a w ogóle to LA jest głupie, bo kluby zamykają o drugiej i nie zdążymy się porządnie nawalić, tragedia!”. Wystarczy to powiedzieć raz, ewentualnie pięć. A nie w praktycznie każdym wywiadzie ciągle to samo jak zacięta płyta. O ile z początku rzeczywiście ich opowieści o klubach w LA, piciu i nagrywaniu na bani albo na kacu można było potraktować z uśmiechem i pomyśleć, że o, cieszą się życiem, fajnie, że mieli czas luzu, to po pięćdziesiątym razie, kiedy czyta się to samo, zaczyna się to odbierać jako szczeniackie szpanowanie ludzi bez ogłady.
Podsumowując: nikt nie ma im za złe samego imprezowania, ale formą, w jakiej nam o tym opowiadają. Ile można.