Jasne, że nie myślą o najwierniejszych fanach…w ogóle nie myślą o fanach. Oni odcięli się od przeszłości, a ta nienawiść szczerze mówiąc wydaje mi się z kolei podsycona postawą fanów. Fani na każdym kroku dają im odczuć, że stare TH było lepsze, a oni zachowują się jak typowy muzyk z urażoną dumą, który nie ma dystansu do swojej twórczości. „Jak to, nie podoba wam się, co właśnie stworzyliśmy?! Osz wy, to my wam pokażemy! >:I” – ale niestety nie tędy droga. Ja ich nawet rozumiem, ale to jednak trochę dziecinne zachowanie, takie emocjonalne podejście. Dopóki chcą bazować na starym fandomie, tym, który pokochał ich za stare brzmienie, powinni iść na kompromisy i zadowolić zarówno siebie, rozwijając obecne wizje artystyczne, a przy tym szanować fanów i spełnić choć część ich największych oczekiwań. A jeśli chcą tworzyć coś zupełnie nowego i nie mierzyć się z pretensjami zawiedzionych fanów, to powinni mieć odrobinę odwagi i mieć szacunek do fanów oraz swojego starego dorobku muzycznego i po prostu zakończyć działalność pod nazwą Tokio Hotel, a dalej tworzyć pod innym szyldem, ten stary pozostawiając temu, co było, nie niszczyć go. Po tylu latach grania pop rocka wyrobili sobie pewną markę i oczekiwania jej względem, a dając pod tą marką skrajnie odmienny produkt, muszą liczyć się z krytyką. Chcą coś nowego bez mękolenia fandomu? Niech zaczną tworzyć nową markę. Ale przecież wtedy by nie zarobili na fanach, którzy trzymają się jeszcze z sentymentu do nich… ;)
Strasznie to przykre z perspektywy fanki.

Trochę to jest jak aktor żyjący z piętnem jednej, ciągnącej się za nim roli, ale też nie do końca. Zespół muzyczny działa inaczej niż aktorzy – ci wcielają się z założenia w przeróżne role, a zespół najczęściej na początku kierunkuje się muzycznie i trzyma się stylu, któremu jest wierny, dlatego nie rozumiem ich oburzenia i fochów. Mogą czuć się dotknięci, że ich obecna muzyka nie spotkała się z uznaniem, mogą czuć się niedocenieni, ale właściwie niczego innego nie powinni się spodziewać. Wiadomo, nie zawsze muzycy chcą przez całe życie robić to samo… ale właśnie, ja też nie kojarzę żadnej grupy, która niby będąc tym samym zespołem wykonała tak drastyczną zmianę. Wydaje mi się, że w muzycznej konwencji coś takiego się nie mieści – jeden zespół to jedna droga muzyczna, tak było od zawsze i zarówno artyści, jak i słuchacze się do tego przyzwyczaili. Jeśli zespół chciał eksperymentować, robił to zawsze w obrębie swojego gatunku, w sumie tak jak zrobiło to TH na Humanoidzie. Było to inne niż starsze albumy, ale mieściło się w szeroko pojętym pop rocku i to było ok, nikogo negatywnie nie zaskakiwało, bo każdy ma prawo się zmienić i szukać swojej drogi. Ale taka zmiana, jaką zrobili od KOS? Firmowana tą samą nazwą zespołu? To nie ma prawa się udać, bo dla ludzi TH to zawsze będzie grupa pop rockowa z wizerunkiem w klimatach emo. Taka zmiana z dalszym nazywaniem się Tokio Hotel to absurd i to prawda, rozpoczęcie od zera byłoby najlepszym rozwiązaniem. Ale niestety ta nazwa jest w cenie, otwiera im z pewnością wiele furtek i zapewnia jako taki sukces marketingowy, więc będziemy dalej patrzeć na agonię Tokio Hotel, aż odwróci się od nich ostatni fan :I A oni zapewne albo uniosą się honorem i znikną na amen ze sceny, albo wrócą do korzeni w ostatnie rozpaczliwej próbie ratowania swoich zarobków. Wolałabym to drugie, bo może nie byliby z tym szczerzy, ale teraz przecież też nie są – ta zmiana stylu to żadna „dojrzałość muzyczna” (z punktu technicznego to cofnięcie się w rozwoju…), tylko próba wpasowania się w obecną modę, która nie ma prawa się udać, gdy istnieje 325821048320 wykonawców grających identycznie.

dobrze to napisalas! „nienawiść do tego co było, ta mina przy śpiewaniu starych kawałków sprawia że nie chce się słuchać”.. Ta mina przy spiewaniu „Black” w momencie przejscia na „Schwarz” w Hamburgu to jakby mu cos smierdzialo :D jak patrze na moj nagrany filmik to az nie moge z tego :D potem sie niby i cieszy, ale widac na koncercie i to bardzo, ze woli spiewac nowe utwory. DDM w wiekszosci spiewa publika.