Dokładnie, wyjęłaś mi to z ust ;) Założę się, że koleżanka Janette oprócz robienia tego, co ona opisała obchodzi również amerykańskie święta :-)

Całkowicie się zgadzam, nie do końca trafia do mnie tłumaczenie, że jak gdzieś się jest, to się obchodzi tamtejsze święta. Przecież do świąt nie jest się zmuszanym, świętuje się to, co jest dla nas ważne, a jeżeli jakiś dzień nic dla mnie nie znaczy, to mam go obchodzić tylko dlatego, że jest świętem w kraju, w którym aktualnie przebywam? Żeby „nie odstawać od innych?” „Przyłączyć się do ogólnego świętowania”? „Utożsamić się z krajem, w którym mieszkam”? To brzmi, jakby ktoś ode mnie oczekiwał świętowania, a obchodzone święta to coś osobistego. Poza tym równie dobrze mogłabym taki dzień spędzić w domu i kto by wiedział, czy przygotowałam indyka, czy był to dla mnie dzień jak każdy inny? Tak, jak nie wyobrażam sobie obchodzenia świąt żydowskich czy muzułmańskich jako świąt przecież obcych mi religii, tak nie wyobrażam sobie obchodzenia świąt narodowych narodu, z którym nie mam nic wspólnego – bo można mieszkać wszędzie, ale ojczyznę ma się jedną. Zresztą jak sama nazwa wskazuje, święto narodowe to święto narodu, a nie ludzi zamieszkujących kraj. Nie czułabym potrzeby obchodzenia święta obcego mojej kulturze i bardziej dziwnym zachowaniem byłoby dla mnie świętowanie, niż zignorowanie tego dnia i „odstawanie od innych”, bo w końcu nie jestem Amerykanką jak ci inni, którzy świętują. Tak więc dla mnie sprzeczność jest ogromna i tak jak Jeanette nie wyobrażam sobie obchodzenia nowych świąt lub dołączenia nowych tradycji do już mi znanych tylko z powodu zmiany miejsca zamieszkania.

Hm, jeśli nie chcesz obchodzić jakiegoś święta to nie musisz – proste. Nawet jeśli święto łączy się z twoim ojczystym krajem.
Ale jeśli komuś mieszkającemu a Ameryce podoba się idea święta dziękczynienia, na dodatek ktoś go zaprosił do siebie to czemu nie?
Nie zrozum mnie źle, szanuję twoje poglądy, ale nie każdy musi mieć tak patriotyczne nastawienie :)
Nie zawsze kraj, w którym się urodziliśmy musi być krajem, w którym jesteśmy szczęśliwi (Nie mówię tu o Billu, tylko ogólnie)

To, że nie trzeba obchodzić jakichś świąt jest oczywiste. Dziwi mnie tylko podejście, że obchodzenie obcych świąt jest takie naturalne i oczywiste. Gdybym miała mieszkać w innym kraju, starałabym się jak najbardziej podkreślać swoją polskość i w jak największym stopniu odcinać od obcej dla mnie kultury (oczywiście nie chodzi mi o to, że nie chciałabym się jakoś zjednoczyć z nowym krajem i odrzucała jego prawa, jak to mają w zwyczaju np. muzułmanie). Swoje dzieci też wychowywałabym tylko „po polsku” i starałabym się, aby kultura, zwyczaje, tradycje i święta danego kraju były dla nich tylko „ciekawostką”, a nie czymś obecnym w ich życiu. Mam znajomych w Anglii, rodzinę we Francji, Niemczech i Rosji i wszyscy podchodzą do tego dokładnie w ten sposób – to i to jest angielskie/francuskie/niemieckie/rosyjskie a nie nasze, polskie, i niech tak zostanie, mamy swoją rodzimą kulturę i nowej nie potrzebujemy. Dlatego naprawdę nie wiem skąd wnioski typu „są tam długo, więc to normalne, że obchodzą tamtejsze święta”, jakby było się wręcz do tego zobowiązanym, a nie sądzę, żeby nawet Amerykanie oczekiwali po cudzoziemcach przebywających w ich kraju obchodzenia ich świąt narodowych. Szczerze mówiąc, nawet bardziej by mnie na ich miejscu oburzało właśnie takie bezmyślne świętowanie tylko dlatego, że komuś się tak podoba albo chce sobie zjeść indyka, a nie dlatego, że jest to tak jak dla nich dzień ważny ze względu na ich historię, kulturę, przodków.

czuję, że to kwestia kilku dni, oby…

jezuuuuu, jak oni by mnie uszczęśliwili swoim powrotem, że nawet pojęcia nie mają xD