Georg Listing, Tom Kaulitz, Bill Kaulitz i Gustav Schäfer (od lewej) z zespołu „Tokio Hotel” dorośli.

Tokio Hotel wracają. Nie tylko Bill i Tom Kaulitz są wizualnie nie do poznania, także ich muzyka radykalnie się zmieniła.

Düsseldorf. Tokio Hotel z Magdeburga jako zespół młodzieżowy bili wszelkie rekordy w pierwszej dekadzie XXI wieku. Ale sukces przerósł młodych muzyków, Billa i Toma Kaulitz, dlatego też w 2009 roku zadecydowali wylecieć za anonimowością.

W Los Angeles dwudziestopięcioletni bliźniacy odnaleźli nie tylko szczęście, ale też czas na nowy album. W rozmowie z nami opowiedzieli o „Kings of Suburbia”, wyborze ojczyzny i grzechach młodości.

Tom i Bill, nie jesteście już nastolatkami, teraz musicie się wstrzelić w rynek dorosłej muzyki pop. Byliście tego świadomi podczas sesji nagraniowych?
Tom: Nie. W ogóle o tym nie myśleliśmy. Oczywiście zrobienie sobie tak długiej przerwy było ryzykowne. Dziś w muzycznym świecie jeśli nie wydajesz przez tydzień nowej piosenki, pojawia się ktoś nowy, a ty idziesz w zapomnienie. Nam było to obojętne, zrobiliśmy to pomimo tego. Uważam, że to dziwne gdy muzyk ciągle wydaje piosenki i nagrywa nowe albumy. To nie działa, gdy jesteś naprawdę kreatywny. Pisanie piosenek zajmuje trochę czasu.
Bill: Nie wierzę w to, że można siąść i obsłużyć ściśle określony rynek. Przy albumie tworzyliśmy tylko taką muzykę, jaką kupilibyśmy prywatnie. Więc może osiągnąć jeden sukces: gdy samemu uważa się, że to najlepsza rzecz.

Czytaj więcej