U.: Więc na początek: dlaczego zdecydowałaś się na pisanie? Jest tyle innych możliwości, muzyka, taniec, malunek.

Kate: Pisanie to nie jedyna forma wyrażania siebie, którą się zajmuję. Kiedyś dużo tańczyłam i uprawiałam akrobatykę, ale przez swoje własne zdrowie musiałam z tego zrezygnować. Później odkryłam, że śpiewanie także sprawia mi przyjemność i przyznam szczerze, że był moment, w którym było dla mnie ważniejsze, niż pisanie. Ale teraz, tak naprawdę i na pewno wiem, że to jest właśnie to, co chcę robić: daje mi niesamowitą wolność i swobodę, a poza tym, to bardzo przyjemne uczucie, kiedy możesz dowiadywać się od innych, że Twoje słowa wywołują u nich emocje i przeżywają perypetie Twoich bohaterów. Chyba jestem też w jakiś sposób „naznaczona” rodzinnie, bo moja babcia też zajmowała się pisarstwem, ale nie takim, jak ja – pisała raczej wierszyki dla dzieci, rymowanki.

U.:Obecnie jesteś w liceum, tak? Mówisz, że przyszłość chcesz związać z pisarstwem, myślisz o kierunku studiów w tą stronę? Czy może planujesz aby było to tylko dodatkowe hobby?

Kate: Jestem na półmetku LO i w odróżnieniu od większości moich znajomych mam już swoją wymarzoną drogę zawodową – uczę się w miarę dobrze, ale nie wyobrażam sobie związać życia np. z biologią, mimo tego, że gdzieś tam mam z niej 5. Dla mnie tylko kierunki humanistyczne są „dostępne”, nie widzę siebie w żadnym laboratorium czy lesie. Moi rodzice zawsze mówili mi, że w życiu trzeba robić to, co się naprawdę lubi, bo tylko z tego mogą być prawdziwe pieniądze i przyjemność. Ludzie zauważają, że to co robisz jest dla Ciebie ważne, a Tobie pracuje się dobrze. Zamierzam skończyć filologię polską i dziennikarstwo, może gdzieś tam kiedyś historię, ale te dwa na pewno, być może na raz, ale tak jak mówiłam – lubię mieć dużo pracy.