Kiedy ostatnio zajrzałam ponownie do tego opowiadania, szczerze zdziwiła mnie data publikacji ostatniego odcinka – to już ponad rok, a ja mam dziwne wrażenie jakbym dopiero wczoraj rozstawała się z Billem, Tomem i Ally. Zapewne doskonale znacie to uczucie, szczególnie w stosunku do tego opowiadania. Bo to jedna z tych historii, którą będą tak samo poruszające i aktualne zarówno za pięć, jak i za dziesięć lat.

Panie i panowie przedstawiam wam niezapomnianą Beichte autorkę „Letzte Beichte”.

U.: Zacznijmy od standardowego już pytania. Skąd i dlaczego właśnie Tokio Hotel? To dość kontrowersyjny zespół, a na dodatek z tego co mi wiadomo ty już studiujesz, a niewielu jest dojrzałych fanów TH, więc tym bardziej tematyka zaskakuje.

Beichte: Jestem już magistrem, obecnie robię doktorat na mojej uczelni. Jednak nie przesadzajmy, kiedy rozpoczęło się Letzte-Beichte, a raczej kiedy powstał na nie pomysł, był rok 2008 czyli można powiedzieć, że – mając 22 lata – byłam może lekko starsza od grupy fanek, lecz nadal nie posiadałam zmarszczek mimicznych. Teraz jest sporo autorek w takim wieku, w jakim ja zaczynałam. A co do dalszej części, może dlatego, że nigdy nie chodziło o zespół? Nie pragnęłam stworzyć wiarygodnej kreacji świata show biznesu, jakiegoś odzwierciedlenia panujących w nim realiów, chodziło mi jedynie o emocje, o historię, która wzruszy, o wyczucie do słów, zawartą gdzieś pomiędzy nimi prawdę. Lecz nie potrafiłabym pisać o wzruszeniach mając za podstawę bohaterów, którzy mnie samą pozostawią obojętną. A bliźniacy nie pozostawiają mnie obojętną, myślę, że działają podobnie na wiele z nas.

U: Pomysł na tą opowieść przyszedł do Ciebie pewnego dnia, i po prostu siadłaś i rozpoczęłaś swoją przygodę na blogu? Czy też najpierw, na spokojnie napisałaś całe opowiadanie i dopiero wtedy zabrałaś się za publikację?