mam dokładnie tak samo , tak żaluje ze przegapiłam takie show :)

To chociaż przestań się tu tak użalać ciągle nad sobą, bo psujesz tylko ludziom humor, naprawdę już mam cię po dziurki w nosie…

Nie potrafisz ruszyć tyłka, żeby naprawdę coś w życiu zmienić i czekasz na cud albo na to, że ktoś zmieni twoje życie za ciebie. A tak pięknie to nie ma. Jak się chce coś zmienić, to się próbuje. Raz, drugi, trzeci, dziesiąty, setny. A nie idzie do jednego człowieka, on mówi „nie da się”, a ty „ok, no trudno, nic mi się w życiu nie uda”.

Ja miewałam różne etapy w życiu, naprawdę, ale jakbym miała mieć przez cały czas takie podejście jak ty, to bym już chyba dawno samobójstwo popełniła z żalu, że jestem tak beznadziejna. Ja, nie inni dookoła, bo to nie od nich moje życie zależy. Jeżeli jesteś permanentnie w takim stanie emocjonalnym, to idź do psychologa chociaż na konsultację, poradę, bo nie wierzę, że cię twój stan nie wkurza.

Ale jeśli nie masz do powiedzenia niczego choć odrobinę pozytywnego, to zrób nam przysługę i przestań tu pisać komentarze, bo czego by wpisy nie dotyczyły, to twoje komentarze są wiecznie negatywne i zawsze tylko koncentrują się na tym, jak to jest TOBIE źle. Nie pomyślałaś pewnie nawet, żeby chociaż pod wpisem rocznicowym darować sobie swoje wypociny, a napisać, że życzysz tym, którzy byli na koncercie, miłej rocznicy. Tylko od razu, że TY nie masz czego wspominać. Skoro nie masz, to się przymknij.
Czego ty chcesz? Współczucia? Żebyśmy się wszyscy nad tobą ciągle pochylali „ojej, no jaka ty biedna, no nie zazdroszczę…”? Ja ci nie będę współczuć, bo tacy ludzie jak ty na współczucie nie zasługują. Zatruwasz tylko wszystkim dookoła życie, nawet przez internet czuć, że z ciebie koszmarny wampir energetyczny. I żadne argumenty do ciebie nie docierają,
Czytając to, powinnaś sobie postanowić: „zrobię coś ze sobą, bo problem tkwi we mnie, nie w tym, że dookoła jest wszystko do dupy”, ale ty oczywiście, jak zwykle, napiszesz mi zaraz, że ja jestem nieczuła i się rzucam i czemu ja to robię. A temu, że mam cię dość. Już i tak wchodzę w komentarze bardzo rzadko, ale za każdym razem ty mi humor psujesz. A sama spędziłam część życia w szpitalach, miałam depresję i myśli samobójcze, nawet jedną próbę, cierpię na kilka zaburzeń zdrowotnych, których się nie da wyleczyć i mam stwierdzonych kilka chorób, ale jakoś się nad sobą nie użalam na prawo i lewo. Mam hobby, kończę studia, dużo ćwiczę, biorę udział w szkoleniach, kursach, rozwijam się. Bo wiem, że tylko ja mam wpływ na moje życie, nie potrzebuję też do tego przyjaciół, rodziny też nie, bo to ja decyduję o moim życiu. Mogą być dla mnie wsparciem, ale nie są niezbędni.

Przestań uzależniać swoje życia od ludzi dookoła, przestań ich obwiniać za twoją nieporadność życiową i weź się wreszcie za siebie, bo to już jest żałosne, co ty odstawiasz przez ostatnie kilka miesięcy. A jak sobie ze sobą nie radzisz, to od tego są psycholodzy, a spotkania są refundowane.

O Boże ale bydło. Dobrze ze ta fanka nie straciła zębów jak jej ten ręcznik zabrali. Ja bym schowała do majtek, ale nid zdziwiłabym sie jakby któraś pchała łapska. Straszylabym je tym zeby nie próbowały, bo mam wszy łonowe:p

Młyn był niesamowity. Ja byłam z samego rana (może 6), miałam na ręku napisany bodajże 41 numer albo 43 albo 40 coś koło tego, nie pamiętam dokładnie :) a potem byłam rozpychana na wszystkie możliwe strony, ale koniec końców przez przypadek mnie ktoś wsunął i w sumie też byłam w pierwszym rzędzie na wprost sceny. Ale niestety rozgniótł mi tłum mój piękny plakat, którego robiłam przez trzy dni. W Warszawie też był młyn i też byłam od chyba 7 rano i na wprost frontowych drzwi do Torwaru i nagle po interwencji policji wypchali mnie na bok i tez weszłam przez przypadek jakoś na początku i też byłam w pierwszym rzędzie po stronie Georga :D trzeba mieć też trochę szczęścia :) Ale z tym ręcznikiem to chamówa, udało jej się złapać czy jemu to reszta powinna to przyjąć z godnością. Poza tym spocony ręcznik? Szczerze, po co to komu? :D

Ja go rozumiem. Tyle czasu mieli próby, starali się żeby wszystko było dopracowane w najdrobniejszych szczegółach a potem podczas koncertu fani mają to gdzieś i śpiewają po niemiecku. Już nie chodzi mi o to, że dla Billa to mogło być stresujące, fani chcieli „Rette mich” a on dawno tego nie śpiewał i w sumie jestem pod wrażeniem, że pamiętał tekst. Wg mnie to jest po prostu taki „cios w twarz” dla nich… że starali się zrobić wszystko jak najlepiej, żeby fani byli zadowoleni i żeby wszystko wyszło idealnie- a na końcu fani i tak chcą czegoś innego i robią co chcą… tak jakby „wizja” TH dotycząca całego tego show była do bani, bo przecież fani nie są zadowoleni. I tak, wiem, że niektórzy mówią, że „jak chcą żeby fani się cieszyli i mówią, że robią to dla nas to dlaczego nie śpiewają po niemiecku?!”- może dlatego, że to też ludzie? Muzyka to coś co kochają, chcieliby robić coś po swojemu, cieszyć się z tego… ale też czuć, że fani to akceptują i im też się podoba- to dawałoby im największe szczęście. A tutaj nie, zrobili coś z czego byli strasznie dumni a na koniec dostali „plaskacza” w twarz bo fanom coś się nie podobało. I myślę, że to ich najbardziej zraniło. Dla nas, fanów, to i tak wielka radość, że dla nas wystąpią więc teraz to my powinniśmy zrobić wszystko żeby TH poczuli się u nas świetnie i wspominali nas dobrze- to jest nasze zadanie, po to są te wszystkie akcje koncertowe. I naprawdę nie rozumiem jak fani mogą sądzić, że śpiewanie „Rette mich” zamiast „Rescue me” ucieszy chłopaków z TH… naprawdę, to najbardziej samolubne zachowanie jakie może być. Zwłaszcza po tym jak Bill powiedział, że „Nie chciałem ale zmusiliście mnie do tego”.